Guts

Guts
ガッツ (Gattsu)
Profil
Płeć	Status	Rasa
Mężczyzna	Żywy	Człowiek
Rodzina	Gambino i Sis (przybrani rodzice) Casca (ukochana)
Przynależność	Drużyna Gutsa
Debiut
Manga	"Czarny Szermierz"

Guts, znany też jako Czarny Szermierz, jest głównym bohaterem serii Berserk, dawnym najemnikiem i naznaczonym wędrowcem, który podróżuje po świecie szukając zemsty na dawnym kompanie i walcząc w obronie swoich przyjaciół,

Charakterystyka

Guts bez zbroi

Guts jest wysokim, Mężczyzną z krótkimi czarnymi włosami z białym fragmentem nad prawą skronią. Guts nosi ze sobą wielki miecz, Dragon Slayera, którym zabija potwory i demony. Nosi metalową protezę lewej ręki, którą stracił podczas zaćmienia. Jego ciało nosi znamiona licznych walk z ludźmi i demonami.

Osobowość

Znany ze swojej surowości, Guts jest szorstkim, cynicznym mężczyzną, który ma ogólnie ponure spojrzenie na życie. Jest to konsekwencją ciągłych fal cierpienia i licznych zdrad od młodości, ponieważ prawie wszystkie najważniejsze momenty jego życia z czasem stały się upadkami. Pomimo swojej ostrożnej, ponurej powierzchowności, w stosunku do ludzi, którym ufa, okazuje bardziej swobodną, ​​współczującą stronę, wydaje się znacznie mniej nietowarzyski i zdystansowany, choć nadal zachowuje swoją suchą szczerość. Nawet gdy jego wewnętrzna ciemność ropieje głęboko w nim, a pokusie staje się coraz trudniej się oprzeć, zachowuje empatię i współczucie, odmawiając odrzucenia swojego człowieczeństwa. W swoich początkowych latach Guts jest pozbawiony prawdziwego celu w życiu, zabijając jako najemnik jako dziecko jedynie jako sposób na przetrwanie. Jako czysta karta często szuka potwierdzenia u tych, których najbardziej szanuje, zadowolony, o ile „jedna osoba [patrzy] w jego stronę”. Jego niepewność powoli rozwija się w indywidualność po spotkaniu z Griffithem – kimś, kogo ostatecznie stara się stanąć obok jako równy sobie, zamiast być przez niego pogardzanym. Szermierz następnie wyrusza w podróż samopoznania, w której dochodzi do uznania swojej trwającej całe życie więzi i pasji do miecza. Uświadomiwszy sobie to, zaczyna poświęcać się doskonaleniu swojego rzemiosła i walce z coraz silniejszymi przeciwnikami, mając dzięki temu nowy cel w życiu.Nowi przyjacieleW końcu Guts jest w stanie przezwyciężyć obawy przed koleżeństwem, wdzięczny za towarzystwo nowych członków swojej grupy  

Po przeżyciu Zaćmienia Guts staje się mściwy, nie pragnąc niczego innego, jak tylko wytropić i zabić każdego napotkanego apostoła, a co ważniejsze, dokonać zemsty na Griffithie i Boskiej Ręce. Pozostawia cofniętą Cascę na dwa lata, aby wyruszyć na swoją wojenną ścieżkę przeciwko rodzajowi demonów. Podczas dwuletniego polowania Guts staje się w dużej mierze egocentryczny i aspołeczny, obojętny na cierpienie innych i nienawidzi tych, których uważa za słabych. Jego samotniczy charakter i wrogość wobec tych, którzy próbują nawiązać z nim kontakt, wynikają ze strachu przed tworzeniem nowych emocjonalnych przywiązań; strach przed pozyskaniem cennych nowych towarzyszy, podobnych do towarzyszy, których stracił podczas Zaćmienia. Z czasem, w dużej mierze dzięki wysiłkom Puka, Guts przerywa samotną walkę i prosi o pomoc towarzyszy podróży, powoli budując z nimi nowe towarzystwo. Pomimo początkowej obawy przed okazywaniem uczuć swoim nowym towarzyszom, zaczyna doceniać więzi, które z nimi tworzy i jest wdzięczny za to, że może polegać na ich indywidualnych mocnych stronach.

Przede wszystkim Guts jest uosobieniem wytrwałości i odporności. Przez wszystkie swoje liczne próby i udręki nigdy nie poddał się przepływowi przyczynowości i nadal trwa pomimo pozornie nie do pokonania przeciwnościom. Rzeczywiście, Guts jest zagorzałym przeciwnikiem idei przeznaczenia, wierząc, że jego działania ostatecznie wynikają z jego własnej woli i nie zwracając uwagi na taką rzekomą pewność.

Złoty Wiek

Spotkanie z Grupą Jastrzębia

Podczas oblężenia garnizonu wojskowego bronionego przez Band of the Falcon, Guts dołącza do walki wraz z bandą najemników i ledwo pokonuje wrogiego przywódcę o imieniu Bazuso, obniżając morale wroga i pozwalając na zdobycie fortu. W swoich podróżach zostaje zaatakowany przez najemników Band of the Falcon, którzy chcą odebrać nagrodę i dokonać zemsty za jego wcześniejszą ingerencję. Z łatwością pokonuje większość z nich, dopóki nie spotyka go Griffith, który szybko obezwładnia szermierza i sprowadza go do obozowiska zespołu. Budząc się kilka dni później, Griffith daje Gutsowi możliwość dołączenia do zespołu, chociaż natychmiast odmawia, zamiast tego decyduje się wyzwać Griffitha na pojedynek. Zastrzega, że ​​​​Biały Sokół może zgłosić do niego roszczenia, jeśli pokona go w walce. Mając żywotny interes w Gutsie, Griffith zgadza się i obaj angażują się w sensacyjną bitwę, w której Biały Sokół ostatecznie pokonuje szermierza i werbuje go jako członka Band of the Falcon.

Spotkanie Zodda

Po trzech latach Guts zostaje awansowany na kapitana bandytów Band of the Falcon, a za ich wysiłki przeciwko Rycerzom Czarnej Ramy, zespół zostaje formalnie zwerbowany przez Midlandię w trwającej od stuleci kampanii przeciwko Tudorowi.

W późniejszym momencie, podczas zajmowania twierdzy Tudorów, Band of the Falcon zatrzymuje się podczas ostatniego ataku na fortecę, a około pięćdziesięciu żołnierzy Gutsa zostaje zabitych przez jednego wroga zakopanego we wewnętrznej cytadeli. Mając dość tych wyników, Guts sam zapuszcza się do cytadeli, gdzie spotyka potwornego apostoła Nosferatu Zodda i angażuje się w walkę z demonem. Początkowo zaskoczony przytłaczającą aurą przeciwnika i zniechęcony parowaniem wstrząsających ciosów Zodda, Guts ostatecznie ryzykuje życie jednym zamachem, a tym samym zadaje apostołowi potężny cios. Zodd jest jeszcze bardziej podekscytowany kontuzją - po 300 latach w końcu znalazł człowieka zdolnego do zranienia go - a następnie przyjmuje swoją uwolnioną formę behemota.

Skamieniały przez transformację Zodda i całkowicie zdeklasowany, Guts zostaje miotany i prawie zmiażdżony przez apostoła, zanim interweniują posiłki Griffitha i Band of the Falcon. Kiedy Griffith przychodzi z pomocą Gutsowi, Zodd blokuje dwójce drogę ucieczki, zmuszając ich do wykonania ruchu szczypcami na apostoła, w którym obaj zadają demonowi znaczne obrażenia. W odwecie ogon Zodda wbija Griffitha w kolumnę, chociaż natychmiast przerywa swój atak, widząc Crimson Beherit Griffitha. Bestia opuszcza Gutsa z przepowiednią, ostrzegając szermierza przed nieuniknioną śmiercią, która go spotka, jeśli sen Griffitha kiedykolwiek się zawali, zanim odleci.

''Zabójca Setki Mężczyzn''

The Band of the Falcon wkrótce potem wyrusza do walki z Rycerzami Płetwala Błękitnego Tudorów. Podczas starcia, zauważając kłopoty Casca z wrogim dowódcą, Guts interweniuje i walczy z włócznikiem Adonem Coborlwitzem. Po szczerym pokonaniu przeciwnika, kapitan najeźdźców zauważa omdlałą Cascę zataczającą się z krawędzi klifu i przerywa jej upadek, zanim zostaje zestrzelony z konia, a następnie z klifu przez zdesperowanego Adona. Dwóch najemników swobodnie wpada do nurtu rzeki poniżej, a Guts wyciąga ich na brzeg i znajduje schronienie przed chłodnym deszczem.

Wierząc, że Casca ma gorączkę (co, jak wkrótce zdaje sobie sprawę, jest w rzeczywistości jej cyklem miesiączkowym), zdejmuje jej przemoczone ubranie i ponownie ogrzewa ją ciepłem swojego ciała, czekając na deszcz.Kiedy deszcz w końcu ustaje, Casca budzi się i natychmiast atakuje Guts, zdenerwowana jej kobiecymi niedociągnięciami jako żołnierza. Ujarzmiając ją i męcząc, Guts pyta, dlaczego na początku została najemnikiem, na co wyjaśnia powód swojego idola i oddania Białemu Sokołowi jako jego zaprzysiężonemu miecz. Ich rozmowę przerywają ruchy wojsk Tudorów w pobliżu ich lokalizacji; zdając sobie sprawę, że siły wroga wkrótce zaatakują ten obszar, postanawiają odejść po zachodzie słońca.

W trakcie ucieczki dwóch najemników zostaje otoczonych przez rój żołnierzy Adona. Razem przeprowadzają kontrofensywę, a Guts ostatecznie zabija brata Adona, Samsona. Uznając osłabiony stan Casci, Guts postanawia zostać w tyle, aby kupić czas na jej ucieczkę, mówiąc swojemu towarzyszowi, aby wrócił do jej metaforycznego mistrza miecza Griffitha. Kapitan najeźdźców w żmudnej bitwie jest w stanie pokonać wszystkie oddziały Tudorów w lesie, zabijając w pojedynkę około 100 żołnierzy Po znalezieniu Gutsa i przeniesieniu go do obozowiska Band of the Falcon, wyjawia Casce swój podziw dla niej, Griffitha i reszty zaangażowania Band of the Falcon w realizację ich wspólnych marzeń. Co więcej, ujawnia, że ​​​​nie czuje, że jego miejsce jest przy ich „ognisku marzeń”, mocno nawiązując do jego zbliżającego się odejścia z zespołu.

Bitwa O Doldrey

Kiedy jego obrażenia są prawie całkowicie wyleczone, Guts gromadzi się przed fortecą Doldrey wraz z resztą zespołu – ich celem jest odzyskanie fortecy dla Midland. Griffith dzieli siły Band of the Falcon na dwie grupy, jedną grupę towarzyszącą jemu i Gutsowi, aby zwabić siły Tudora w kierunku rzeki, a drugą siłę infiltracyjną prowadzoną przez Cascę w celu odzyskania samego Doldrey.Kiedy Band of the Falcon z powodzeniem zwabia Rycerzy Purpurowego Nosorożca do rzeki, Guts toczy zaciekły pojedynek z generałem Boscognem, w którym jego miecz pęka, noszony po poprzedniej rzezi 100 ludzi. Po tym, jak jest narażony na niebezpieczeństwo, mając tylko nóż do dzierżenia, nagle ląduje przed nim duży tasak, którego używa do ścięcia głowy zarówno Boscognowi, jak i koniowi generała. Zaraz po klęsce Boscogn okrzyki zwycięstwa jednostki Casca rozlegają się z wnętrza odbitego Doldreya, gdy flagi Band of the Falcon powiewają z okazji. Po utracie zarówno generała, jak i fortecy, pozostałe siły Tudorów rozpraszają się w porażce.Band of the Falcon otrzymuje mnóstwo pochwał od mieszkańców Midland i urzędników po ich triumfalnym powrocie, a bal zwycięstwa odbywa się dla uczczenia. Guts, pomimo swojej niechęci do arystokracji, idzie na bal, aby zobaczyć kulminację osiągnięć zespołu [, ale także po to, by pomóc Griffithowi w realizacji planu pozbycia się politycznych przeciwników Białego Sokoła; służy do wiązania luźnych końców sztuczki, zabijając wszystkich wspólników Griffitha, aby uniknąć potencjalnych komplikacji w przyszłości.

Odejście z zespołu

Miesiąc później, ogromnie pomagając w sukcesie Band of the Falcon, Guts w końcu postanawia opuścić zespół, nie mogąc dłużej trzymać się marzenia Griffitha. Rankiem w dniu jego wyjazdu Judeau, Corkus i Casca przechwytują go, gdy opuszcza Wyndham, a dwaj ostatni zabierają go do tawerny, aby zapytać o jego rozumowanie. Tam Guts ujawnia, że ​​​​chce spełnić własne marzenie i stanąć obok Griffitha jako człowiek o równej wizji. Po ostrej reprymendzie od Corkus i uroczystym pożegnaniu z Judeau, ten ostatni odprowadza go, zanim obaj zostają przechwyceni na zewnętrznych murach miasta przez Griffitha i kilku innych członków zespołu. Guts ponownie walczy z Griffithem o wolność. Griffith pyta, czy Guts naprawdę zamierza opuścić zespół, na co Guts potwierdza swój zamiar. Wstrząśnięty tym stwierdzeniem Griffith wyciąga miecz i żąda, aby Guts pojedynkował się o jego wolność, tak jak trzy lata wcześniej. Niewzruszony tym antagonizmem, Guts wyciąga miecz i ściera się z Griffithem, łamiąc ostrze Białego Sokoła jednym zamachem i pozostawiając swojego byłego przywódcę klęczącego w porażce.

W noc swojego wyjazdu, przy ognisku, Guts spotyka Rycerza Czaszek, który ostrzega przed „Zaćmieniem”, które ma nastąpić za rok – „Potok szaleństwa, nawałnica śmierci, dla której ludzkie ciało nigdy nie mógł odpokutować” - przed zniknięciem w nocy.

Powrót Po Roku

Mniej więcej rok po swoim odejściu Guts bierze udział w turnieju bojowym prowadzonym przez szlachcica z Midland i proponuje walkę z obcokrajowcem o imieniu Silat, proponując, że zapewni zwycięzcy turnieju lepszą konkurencję, na którą mężczyzna się zgadza. Unikając szybkich uderzeń przeciwnika, Guts jest w stanie pokonać Silata ze względną łatwością i wygrać walkę.

Zdumiony gospodarz turnieju oferuje Gutsowi pracę, nawiązując jednocześnie do ciągłej działalności Band of the Falcon z Cascą jako ich nowym przywódcą, ku wielkiemu zdziwieniu szermierza.Niedługo potem Guts jest w stanie wyśledzić lokalizację zespołu, interweniując w nalocie wroga na zespół dowodzony przez Silata, ponownie pokonując obcokrajowca i zmuszając Silata i jego siły do ​​wycofania się. Guts zostaje przyjęty z otwartymi ramionami i powiadomiony o schwytaniu Griffitha i rocznym uwięzieniu, nowym statusie zespołu jako wrogów Midland, wspaniałym przywództwie Casca i planie zespołu uwolnienia Griffitha. Później Casca zabiera go do wodospadu, gdzie wyraża swój gniew z powodu jego decyzji o wyjeździe rok wcześniej; emocjonalnie wyczerpana walkami jako Sokół, pozwala sobie spaść z klifu podczas próby samobójczej, chociaż Guts ratuje ją i obejmuje, co prowadzi do tego, że oboje się kochają.

Ratunek Griffitha

Po powrocie Gutsa zostaje utworzona ekipa ratunkowa, która ma uwolnić Griffitha, a po trzech dniach infiltrują Wyndham kanałami. Z pomocą księżniczki Charlotte grupa jest w stanie przedostać się do starożytnej Wieży Odrodzenia, w której podobno przetrzymywany jest Griffith.

Po głębokim zejściu do najniższej celi więziennej pod wieżą, członkowie drużyny są zbulwersowani widokiem kalekiego, obdartego ze skóry Griffitha – skorupy jego dawnego ja. Ogarnięty emocjami Guts przytula swojego upadłego towarzysza - nieświadomy słabej próby uduszenia go przez Griffitha - po czym bezlitośnie zabija strażnika wieży odpowiedzialnego za spustoszony stan Białego Sokoła.

Przedzierając się przez falę zaalarmowanych żołnierzy, ekipa ratunkowa jest w stanie ponownie wejść do kanałów, udaremnić zasadzkę zabójców Bakiraka wysłanych w celu zabicia Griffitha i uciec z Wyndham na farmę poza miastem. W drodze do granicy z Midland grupa zdaje sobie sprawę, że ścigają ich przerażający Rycerze Czarnego Psa. Chociaż zastawione pułapki nie odstraszają Psów, zespół ratunkowy ostatecznie dołącza do innej jednostki Band of the Falcon i walczy z prześladowcami, w którym to momencie Guts ściera się z przywódcą apostołów Czarnych Psów, Wyaldem. Podekscytowany walką z szermierzem, Wyald zmienia się w swoją potworną uwolnioną postać, chociaż po zaciekłej walce Guts jest w stanie pokonać bestię i tymczasowo ją obezwładnić. Jednak Wyald podnosi się ponownie, chwytając w odwecie bezbronnego Griffitha i zadając krytyczny cios morale zespołu, ujawniając pełny zakres poważnych obrażeń spustoszonego mężczyzny.

Umierający, zdesperowany apostoł żąda, aby Griffith przywołał „Rękę Boga”, ale ku swojemu przerażeniu zauważa, że ​​​​Griffith nie jest już w posiadaniu Karmazynowego Beheritu, więc postanawia zabić Białego Sokoła. W nagłej interwencji Zodd rozdziera Wyalda na pół, a następnie mówi Griffithowi, że jego beherit wkrótce do niego wróci, zanim odleciał.

Zaćmienie

W regionie przygranicznym Midland pozostali członkowie zespołu godzą się z powagą obrażeń Griffitha i rozmawiają o swojej przyszłości. W czułej chwili z Cascą, jego kochanek nakłania Gutsa do ponownego opuszczenia strony Griffitha, jeśli ma naprawdę pasować do interpretacji Griffitha dotyczącej „przyjaciela”, jak opisał White Falcon w Primrose Hall. Bez ostrzeżenia Griffith, zebrawszy wystarczająco dużo siły, by przejąć swój odpoczywający powóz, ucieka z okolicy, a Guts i inni członkowie zespołu ścigają go. Kiedy Griffith rozbija powóz i ląduje w jeziorze, Guts i pozostali pędzą w jego miejsce. Jednak gdy tylko Guts do niego dociera, wszyscy najemnicy zostają przeniesieni do alternatywnego wymiaru przez powracającego Crimson Beherit Griffitha. Liczne antropomorficzne istoty witają członków zespołu na nocnej uczcie, którą nazywają „Zaćmieniem”, ku wielkiemu szokowi Gutsa. Następnie z wymiaru wyłaniają się cztery głębokie istoty, przedstawiając się jako Boska Ręka i ujawniając cel Zaćmienia: aby Griffith złożył swoich towarzyszy w ofierze, aby dołączyć do ich boskich szeregów, jak zostało ustalone z góry. Udowadniając, że rzeczywiście jest to nieuniknione, Griffith, rozważywszy swoje opcje jako inwalida i potwierdzając swoje marzenia i ambicje, składa swoich byłych towarzyszy jako ofiary, wywołując w ten sposób piętnowanie i jednostronną rzeź członków zespołu. Guts jest zmuszony być świadkiem gwałtu na swojej kochance przez człowieka, którego kiedyś nazywał towarzyszem. Guts nieustannie walczy z wygłodniałymi demonami, żądnymi krwi przez bezlitosne ucztowanie na swoich przyjaciołach. W końcu zostaje powstrzymany przez jednego z demonów gryzących jego lewe ramię, gdy obnażona Casca zostaje wezwana przez odrodzonego Griffitha – przechrzczonego jako Femto – który przystępuje do jej gwałtu. Nawet po odcięciu ręki i uwolnieniu się, walczący zostaje natychmiast przygwożdżony do ziemi i zmuszony do bycia świadkiem gwałtu swojego kochanka, podczas gdy powstrzymujący demon powoli wybija mu prawe oko. Po tym, jak Femto kończy z Cascą, Rycerz Czaszki sprzed roku przełamuje Zaćmienie, przystępując do odzyskania Gutsa i Casci, unikając zniekształcających przestrzeń ataków Femto i uciekając z połączenia czasowego z dwiema nieświadomymi ofiarami. Po przywiezieniu do jaskini Godota, Guts budzi się cztery dni później na widok upośledzonego umysłowo Casca. Natychmiast ucieka do oświetlonej księżycem doliny, gdzie spotykają go widma przyciągnięte przez jego markę i ponownie Rycerz Czaszki, który informuje go o swoim nowym życiu jako napiętnowanego mieszkańca Szczeliny. Walczący formalnie wypowiada wojnę całemu rodzajowi demonów, pragnąc zemsty na swoich wrogach, gdy niespokojne duchy wkrótce potem zaczynają uciekać; Rycerz Czaszki ostrzega, że ​​duchy po prostu znalazły w ciemności kolejną pochodnię, aby się nią pożywić, nawiązując do zagrożenia Casca. Oboje poruszają się z pośpiechem w kierunku jej lokalizacji, a po przybyciu są świadkami, jak otoczona przez widmo Casca rodzi ją i demoniczne dziecko Gutsa - niemowlę zostało skażone naruszeniem Casci przez Femto - zanim zniknie w świecie astralnym o wschodzie słońca . Po około miesiącu treningu z powrotem u Godota, Guts skupia się na walce z demonami, wymachując nowym zestawem zbroi wraz ze sztuczną ręką wyposażoną w armatę zamiast odciętej lewej ręki. Ku jego radości wędrowny apostoł przyciągnięty do marki mieszka w jego miejscu. Kiedy jego nowo wykuty miecz łamie się na przemienionej istocie, Guts dzierży dawno zapomnianego Zabójcę Smoków Godota i dzięki niemu eliminuje pierwszego apostoła w swoim polowaniu. Zdając sobie sprawę, że Zabójca Smoków pasuje do niego lepiej niż jakikolwiek normalny miecz, zatrzymuje ogromny miecz i rozpoczyna wojnę z nieludźmi.

Ark Czarnego Szermierza

Przez dwa lata Guts kontynuuje swoją wojenną ścieżkę przeciwko demonom, stając się znanym jako „Czarny Szermierz” w swoim polowaniu na apostołów. W końcu udaje się do miasta Koka, zabijając podczas jednej nocy niezidentyfikowaną apostołkę. Po przybyciu do miasta natychmiast ujawnia swoją obecność, zabijając kilku zbirów Koka w tawernie, pozostawiając przy życiu tylko jedną ofiarę, która wysyła wiadomość o swoim podejściu: „Przybył Czarny Szermierz”. Nieumyślnie zyskuje również nieocenionego sojusznika, uwalniając elfa imieniem Puck, który w zamian uwalnia i leczy szermierza, gdy zostaje złapany i uwięziony w więzieniu Koka. Otrzymując wiadomość o obecności Czarnego Szermierza, krwiożerczy Władca Węży przejeżdża przez Koka w poszukiwaniu swojego agresora, spalając wszystko na swojej drodze i pozostawiając po sobie ślad zwłok. Guts w końcu przechwytuje i toczy zaciekłą walkę z Władcą Węży, ostatecznie obezwładniając apostoła i przesłuchując go w celu ustalenia miejsca pobytu Ręki Boga, po czym zostawia by się spalił.

Jakiś czas później, podczas procesu rzekomych heretyków w innej gminie, Guts ujawnia swoją obecność apostołowi Slug Count, służącemu jako władca tego obszaru. Zaalarmowani strażnicy miejscy, dowodzeni przez Zondarka, ścigają Gutsa, chociaż z łatwością pokonuje ich i oszpeca ich dowódcę, po czym ucieka do laboratorium z pomocą drobnego mężczyzny imieniem Vargas. Wewnątrz Vargas informuje szermierza o tajnym przejściu do zamku hrabiego i ujawnia beherit, który ukradł apostołowi siedem lat wcześniej. Wkrótce wpadają w zasadzkę opętanego Zondarka, który rujnuje laboratorium w zaciętej walce z Gutsem i zmusza ich do ponownej ucieczki. Guts ostatecznie rozstaje się z Vargasem, ale nie przed przejęciem dla siebie beheritu będącego w posiadaniu mężczyzny.

Po późniejszym schwytaniu i egzekucji Vargasa przez hrabiego, Guts przysięga odnieść sukces tam, gdzie jego zmarły wspólnik nie mógł, zanim użyje tajnego przejścia do infiltracji zamku hrabiego. Szturmując lokal, Guts wykańcza pseudo-apostoła Zondarka i przedziera się do kwater hrabiego, gdzie apostoł przybiera swoją masywną, podobną do ślimaka, uwolnioną postać. Początkowo zostaje obezwładniony przez przemienionego Slug Counta, ale dzięki interwencji Pucka i wzięciu przez szermierza jako zakładniczki córki hrabiego, Theresii, Guts jest w stanie zadać paraliżujący cios rozproszonemu apostołowi Jego Ramieniem. Obawiając się o swoje życie, Hrabia udaje się aktywować swojego powracającego beherita (upuszczonego przez Gutsa podczas ich bitwy) i przywołuje Boską Rękę.

Widok Femto natychmiast rozwściecza Gutsa, pobudzając go do ataku na swojego nemezis, chociaż jego atak kończy się daremnie po tym, jak Femto przypadkowo go odpycha. Po tym, jak hrabia nie składa swojej córki w ofierze, zostaje wciągnięty przez zagubione dusze do Otchłani, podobnie jak Guts jako napiętnowany, chociaż szermierzowi udaje się uwolnić podmuchem z ramienia armaty, gdy czasowe połączenie się kończy. Po powrocie do świata fizycznego Guts zapobiega upadkowi Theresii o skłonnościach samobójczych i śmierci. Sieje w niej nienawiść skierowaną do siebie, ponieważ jest głównym powodem utraty jej ojca, a tym samym utraty wszystkiego, co kiedykolwiek znała; Theresia deklaruje zemstę na szermierzu, jej wola śmierci zgasła. Guts nonszalancko przyjmuje jej deklarację i żegna się; jednak po bliższym przyjrzeniu się Puck zauważa, że ​​typowo stoicki szermierz jest wyraźnie zdenerwowany deklaracją.

Ark Lost Child

Pewnej nocy podczas podróży z Puckiem Guts napotyka w lesie grupę bandytów przetrzymujących w niewoli dziewczynę o imieniu Jill. Wroga animacja drzewa nasyconego złymi duchami powoduje, że porywacze uciekają, pozostawiając Gutsowi walkę z istotą aż do wschodu słońca. Guts i Puck są prowadzeni przez Jill do jej wioski, gdzie dowiadują się o tajemniczej „Mglistej Dolinie”, a także o wygłodniałych atakach i porwaniach dzieci przez podobne do elfów stworzenia, o których mówi się, że stamtąd pochodzą. Piętno szermierza zaczyna krwawić wkrótce po tym, jak elfy z doliny atakują wioskę Jill. Podczas walki Gutsa z elfami i ich przywódczynią apostołów, Rosine, Puck informuje go, że „elfy” to w rzeczywistości wspomniane wcześniej uprowadzone dzieci. Po nagłym odwrocie Rosine i jej elfów, mieszkańcy obwiniają Gutsa za stan ich wioski i zwęglone zwłoki dzieci w stodole – w rzeczywistości odwrócone szczątki elfów z Doliny Mglistej, które spalił w bitwie. Guts z kolei wykorzystuje Jill jako zakładniczkę do ucieczki poza mury wioski, uwalniając ją po uzyskaniu bezpiecznej odległości i wyruszając w celu wyeliminowania Rosine.

Następnego dnia, śledzony przez Jill, Guts zostawia dziewczynę, myśląc, że jest uciążliwa. Nie przewidział jednak porwania Jill przez Rosine i podąża za apostołem do wejścia do Mglistej Doliny. Po przybyciu spotyka bandytów z wcześniejszych lat, którzy zostali przemienieni w pseudoapostołów Rosine i mają za zadanie chronić dolinę przed intruzami. Po pokonaniu „Obrońców Dzieci” zapuszcza się na tereny powstania Rosine, spalając kokony rozwijających się elfów i wywołując pożar, który powoli ogarnia całą dolinę. Rozwścieczona Rosine przybiera swoją prawdziwą postać apostoła i początkowo przytłacza Gutsa swoją ogromną szybkością. Używając Jill jako przynęty w rosnącym ogniu, Guts jest w stanie zaatakować apostoła i zadać śmiertelny cios fałszywemu elfowi, który przychodzi jej z pomocą. Gdy przygotowuje się do zakończenia Rosine, zostaje postrzelony przez ojca Jill, Zepeka - któremu towarzyszą Rycerze Świętego Żelaznego Łańcucha - i zmuszony do ucieczki.

Rozdział Binding Chain

Z czasem Święci Rycerze Żelaznego Łańcucha doganiają Czarnego Szermierza, ujawniając okropności, które ich zdaniem spowodował, a także proroczy nakaz jego zatrzymania przez Stolicę Apostolską. Ciężko ranny po swoim poprzednim starciu, jest w stanie zebrać tylko tyle siły, aby odeprzeć większość atakujących rycerzy, zanim zostanie pokonany przez ich wicedowódcę, Azana. Zdając sobie sprawę, że brakuje mu siły do ​​​​walki z całym pułkiem, próbuje zdemoralizować i zakłócić rycerzy, eliminując ich niedoświadczonego dowódcę, Farnese, ale zostaje obezwładniony przez jej pomocnika, Serpico, a następnie zatrzymany.

Guts zostaje zabrany do obozu Świętych Rycerzy Żelaznego Łańcucha, gdzie Farnese próbuje wymusić na nim przyznanie się do winy poprzez przesłuchanie, chociaż pozostaje niewzruszony i tylko kpi z jej pustego oddania religijnego. Później w nocy Puck uwalnia go z klatki i ograniczeń, pozwalając szermierzowi odzyskać swój sprzęt, wziąć zakładnika Farnese i uciec z obozu. Oczywiście ścigają go duchy przyciągane przez jego znak, której „cudowną” naturę wykorzystuje do dalszego wyśmiewania i wstrząsania przekonaniami Farnese. Kiedy Farnese ucieka i znajduje się na łasce opętanego, pożądliwego konia, Gutsowi przypomina się o gwałcie Casci podczas Zaćmienia, a następnie jest wypełniony wystarczającą ilością czystej wściekłości, by walczyć z opętanymi zwierzętami do rana. Przed świtem Guts jest nękany przez opętanego, obnażonego Farnese, zanim duch, który ją zmusza, ostatecznie rezygnuje z władzy o wschodzie słońca. Serpico wkrótce przybywa na ich miejsce i po krótkiej prezentacji z Gutsem odchodzi ze swoim podopiecznym. W późniejszym momencie, podczas odpoczynku na szczycie wzgórza, pojawia się przed nim demoniczne dziecko Gutsa, przekazując mu wizję płonącej na stosie Casci, a także niejasny opis jej potencjalnej lokalizacji. Rzeczywiście, po powrocie do Godota stwierdza, że ​​Casca zaginęła, a od Rickerta dowiaduje się o mieście Albion – obozie dla uchodźców, do którego przybywali Midlandczycy w świetle niedawnej zarazy – gdzie ryzykuje, że może być jego zaginiona ukochana

Ceremonia narodzin

Podróżując do Albionu, Guts zostaje odcięty przez grupę zwiadowców Bakiraka iw odwecie szybko ich eliminuje, nieoczekiwanie zyskując podziw wędrownego młodego złodzieja o imieniu Isidro, który podąża za nim. Zostaje przechwycony przez Rycerza Czaszki, który ostrzega go przed zbliżającym się pozorowanym Zaćmieniem, które ma przywrócić „[on], który oznacza Sokoła” do Świata Fizycznego. Po przybyciu do miasta Guts natychmiast zaczyna badać miejsce pobytu Casci iz pomocą Pucka i Isidro wskazuje jaskinię kultystów, do której została zabrana. Pośród chaosu bitwy między opętanymi kultystami a Świętymi Rycerzami Żelaznego Łańcucha, Guts zostawia Cascę pod opieką Isidro, zanim zaatakuje przypominającego kozę pseudo-apostoła, zabijając przemienionego heretyka i uciekając z jaskini tylnym wyjściem.

Kiedy ucieka przez zbocze klifu, jego drogę blokuje Serpico, który przewidział podejście Gutsa, wykorzystuje niepewną sytuację na swoją korzyść i dokonuje zamachu na życie zahamowanego szermierza. Serpico nie docenia czystego refleksu i siły Czarnego Szermierza, gdy Guts chwyta i rozbija ostrze swojego napastnika, zmuszając bezbronnego herolda do ucieczki. Po spotkaniu z Isidro dowiaduje się, że młodemu złodziejowi nie udało się eskortować Casci, pozwalając Rycerzom Świętego Żelaznego Łańcucha schwytać ją podczas ich ucieczki.

Po powrocie do Albionu, Guts jest w stanie zinfiltrować Wieżę Przekonań i zastraszyć Farnese, aby zaprowadził go do podziemnej sali tortur klasztoru, gdzie zabrano Cascę. Bez śladu swojego towarzysza w komnacie, wspina się na wieżę i przystępuje do zasadzki na siedmiu pseudo-apostołów: inkwizytora Stolicy Apostolskiej Mozgusa i jego sześciu uczniów, z których pierwszy niesie nieprzytomną Cascę. Szermierzowi udaje się pokonać czterech pseudo-apostołów po zaciętej walce; Mozgus i jego dwaj pozostali uczniowie są w stanie uciec z Cascą wciąż w ich twierdzy.

Po częściowym zawaleniu się wieży, Guts jest przerażony, gdy widzi, jak w całym Albionie rozpaliło się Brand of Sacrifice, a także zbliżające się spalenie Casca w toczącym się w oddali procesie czarownic. Nadrabiając swoją wcześniejszą porażkę, Isidro jest w stanie uratować Cascę ze stosu, gdy Guts, nurkując z zawalającej się wieży, przebija latającego Mozgusa. Pseudo-apostoł przemienia się w bestialską, opancerzoną postać, mającą tylko dwa słabe punkty: usta i odsłonięty obszar w pobliżu górnej części mostka. Wykorzystując wspomniane obszary, Guts jest w końcu w stanie powalić Mozgusa, ale wcześniej sam odniósł znaczne obrażenia w swojej karnej walce z inkwizytorem.

Ogromna fala bólu i udręki objawiającej się w Albionie nagle ogarnia rzesze obecnych uchodźców, zabierając życie miriadom. Podczas gdy większość wycofuje się do tego, co zostało z klasztoru, Guts – wraz z Puckiem, Isidro, Farnese, Serpico i rycerzem imieniem Hieronim – stawia obronę, zapalając pochodnie dla siebie i innych, aby powstrzymać fale złośliwości do świtu. Wkrótce klasztor zostaje całkowicie pochłonięty przez rój udręczonych dusz. Skutkuje to całkowitym zawaleniem się wieży, a także realizacją ostatecznego pragnienia zarówno żywych, jak i umarłych: zbawienia, osiągniętego poprzez nagłe wstanie dnia i konsekwentne wykorzenienie ciemnego potoku.

Ci, którzy przeżyli, zostają nagle zaatakowani przez atak Kushan. Niedługo potem spotykają przybycie Zodda i Rycerza Czaszki, który kieruje ich uwagę na koncentrację światła w oddali. Początkowo zafascynowany, jak wszyscy wokół niego, widok odtworzonego Griffitha szybko rozwściecza Gutsa, chwilowo zmuszając go do ataku, zanim zdaje sobie sprawę, że po raz kolejny jest bliski pozostawienia Casci w pogoni za zemstą. Zamiast tego dosiada konia Kushan z Cascą na holu i wyrusza do siedziby Godota, gdy Zodd zabiera Griffitha.

Millennium Falcon Arc

Ogromna fala bólu i udręki objawiającej się w Albionie nagle ogarnia rzesze obecnych uchodźców, zabierając życie miriadom. Podczas gdy większość wycofuje się do tego, co zostało z klasztoru, Guts – wraz z Puckiem, Isidro, Farnese, Serpico i rycerzem imieniem Hieronim – stawia obronę, zapalając pochodnie dla siebie i innych, aby powstrzymać fale złośliwości do świtu. Wkrótce klasztor zostaje całkowicie pochłonięty przez rój udręczonych dusz. Skutkuje to całkowitym zawaleniem się wieży, a także realizacją ostatecznego pragnienia zarówno żywych, jak i umarłych: zbawienia, osiągniętego poprzez nagłe wstanie dnia i konsekwentne wykorzenienie ciemnego potoku.

Manga E175 Pauza Wściekłość Gutsa na Griffitha zostaje powstrzymana przez myśl o Casce.

Ci, którzy przeżyli, zostają nagle zaatakowani przez atak Kushan. Niedługo potem spotykają przybycie Zodda i Rycerza Czaszki, który kieruje ich uwagę na koncentrację światła w oddali. Początkowo zafascynowany, jak wszyscy wokół niego, widok odtworzonego Griffitha szybko rozwściecza Gutsa, chwilowo zmuszając go do ataku, zanim zdaje sobie sprawę, że po raz kolejny jest bliski pozostawienia Casci w pogoni za zemstą. Zamiast tego dosiada konia Kushan z Cascą na holu i wyrusza do siedziby Godota, gdy Zodd zabiera Griffitha.

Ponowne Spotkania

Wracając do domu Godota, Guts dowiaduje się o śmierci kowala i zostaje poproszony przez Ericę o pozostanie w chacie razem z nią i Cascą. Chociaż początkowo rozważa ofertę, kiedy dziewczyna mówi mu o srebrnowłosym gościu rozmawiającym z Rickertem na Wzgórzu Mieczy, zdezorientowany pędzi na wzgórze. Na szczycie wzgórza spotyka Griffitha, który wyznaje swoją całkowitą apatię wobec poświęcenia Band of the Falcon, stojąc na ziemi, służąc jako hołd dla poświęconych członków zespołu. To objawienie wkurza Gutsa, pobudzając Czarnego Szermierza do rzucenia się na Białego Sokoła. Uderzenie jego Zabójcy Smoków zostaje zablokowane przez interweniującego Zodda i rozpoczyna się zacięta walka między nim a apostołem.

Gdy kopalnia Godota zostaje zniszczona przez Zodda, Casca wpada do walki, prawie zmiażdżona przez powstały wrak, gdyby nie uratowanie jej przez Griffitha. Pozornie mimowolna ochrona Casca przez Griffitha sprawia, że ​​​​zatrzymuje się, zmuszając go do ucieczki z Zoddem, ale nie przed opuszczeniem Gutsa z donośną deklaracją: „Powinieneś był wiedzieć. To jest człowiek, którym jestem. Ty ze wszystkich ludzi”.

Po odejściu Griffitha Guts wyjaśnia Rickertowi powód swojej urazy do ich byłego przywódcy, ujawniając szczegóły Zaćmienia. Kiedy Rickert prosi o towarzyszenie mu w jego podróży, szermierz odmawia, stwierdzając, że Rickert nigdy nie mógłby naprawdę nienawidzić Griffitha. Wraz ze zniszczeniem kopalni Godota, a co za tym idzie brakiem bezpiecznego schronienia dla Casca, Guts wyrusza zimą z nowym celem: ojczyzną Pucka, Elfhelm, gdzie Puck twierdzi, że Casca będzie bezpieczna.

Guts narzuca się Casce. W swojej podróży do Elfhelm z Puckiem i Cascą, sam Guts odpiera niezliczone złe istoty, które przyciągają marki jego i Casca. Pewnej nocy, po chwilowym opętaniu przez takie duchy i uduszeniu Casci, ich związek całkowicie się rozpada; odtąd Casca żywi do niego tylko niechęć i strach przed nim. Kiedy zaczyna się oddalać, wiąże jej ręce i zaczyna ciągnąć za sobą liną, chociaż pewnego dnia udaje jej się uciec i wędruje do grupy pożądliwych złodziei. Kiedy Guts ją odnajduje, przybywa na widok zamordowanych złodziei i nagiego, zakrwawionego Casca, który w gniewie próbuje go powalić. Powstrzymując Cascę, zmusza się do niej w chwili poddania się swojej wewnętrznej ciemności, zanim dochodzi do siebie, jeszcze bardziej niszcząc ich związek.

Później przy ognisku Puck wraca do Guts, zabierając ze sobą Isidro, Farnese i Serpico. Farnese prosi o towarzyszenie szermierzowi w jego podróżach, ujawniając jej niedawną sekularyzację i nowo odkryte poszukiwanie prawdy. W nietypowy sposób Guts wita ich społeczność, wstrząśnięty swoimi wcześniejszymi przejawami złośliwości i obawiając się, co może zrobić Casca, jeśli pozostanie bez kontroli.

Dom Drzewa Dusz

W trakcie podróży, podczas wyprawy przez las w kierunku Vritannis, grupa napotyka rannego wieśniaka Enocha o imieniu Morgan, który w świetle niedawnych ataków trolli na jego wioskę szukał pomocy wiedźmy podobno mieszka w rezydencji głęboko w lesie. Zgadzają się eskortować Morgana z powrotem do Enocha, podczas którego sami natkną się na rezydencję, o której mówił Morgan, po przekroczeniu marek Gutsa i Casci przez ukrytą barierę Interstice, w której się znajdowała. Po krótkiej potyczce z golemami strzegącymi terenu, wita ich młoda wiedźma o imieniu Schierke, która eskortuje ich do Flory, kochanki Drzewa Duchów. Przewidując ich przybycie, Flora oferuje stworzenie talizmanów zdolnych do stłumienia wpływu marek Gutsa i Casca w zamian za pomoc Schierke w rozwiązaniu zagrożenia ze strony trolli Enocha.

Grupa jest w stanie ochronić Enocha przed inwazją trolli, częściowo dzięki spotkaniu Schierke z duchem rzeki „Pani Głębin” i wypłukaniu najeźdźców z wioski. Kiedy młoda wiedźma chwilowo zostaje zahipnotyzowana swoim astralnym połączeniem z duchem, Farnese i Casca gubią się w falach po wpadnięciu w nurt; Schierke dochodzi do siebie zbyt późno, by zakończyć powódź na czas. Po oczyszczeniu wioski i zakończeniu niszczącej powodzi, Guts, Isidro i Schierke postanowili zlokalizować Farnese i Cascę, prowadząc ich do jaskini trolli: regionu ciemności Świata Astralnego, Qliphoth.

Qliphoth

Głęboko w głębinach Qliphoth, Guts i spółka są w stanie znaleźć i zlokalizować Farnese i Cascę, gdy roi się od trolli, a także uwolnić liczne kobiety i dzieci Enocha przetrzymywane wbrew ich woli. Decydując się pozostać w tyle, by walczyć z hordą trolli, aby kupić swojej świcie czas na ucieczkę, Guts, po raz pierwszy od dłuższego czasu, zostaje pozostawiony sam sobie, nie ogranicza go potrzeba ochrony innych. Wśród jego okrucieństwa wobec trolli, z wnętrzności tych, których zabił, materializuje się Slan, członek Boskiej Ręki. Rzuca się, by ją zaatakować, ale jest blokowany i powstrzymywany tylko przez anioła, który zachwycony ponownym spotkaniem z nim otacza szermierza w sobie, po czym otwiera ziejące cięcie na jego piersi – wszystko po to, by zmusić go do użycia beheritu w jego posiadanie. Dzięki terminowemu przybyciu i interwencji Rycerza Czaszki, Guts jest w stanie, ze swoim złowrogim Zabójcą Smoków (ze złośliwości niezliczonych istot astralnych zabitych nim), przebiec i rozpuścić przybraną formę Slana.

Nagłe zniknięcie Slana ma negatywny wpływ na Qliphoth, powodując jego niestabilność i stopniowy upadek. Rycerz Czaszki odsłania swój Miecz Beheritów i wraz z nim wysyła mnożący się rój powstałych trolli i ogrów do Otchłani, po czym zwraca Guts Schierke i Isidro. Wraz z późniejszym zamknięciem Qliphoth i ponownym połączeniem się z innymi, Guts zdaje sobie sprawę, że po długim okresie pozbawionym koleżeństwa ponownie ma ludzi, których może nazwać towarzyszami.

Zbroja Berserkera

Wracając do rezydencji Flory, aby zgłosić swoje sukcesy, Guts na chwilę upada na ziemię, po otrzymaniu astralnej rany na klatce piersiowej w wyniku rany szarpanej, którą zadał mu wcześniej Slan. Zaraz po tym, jak Schierke ujawnia nagłe naruszenie bariery rezydencji, piętno Gutsa zaczyna obficie krwawić; docierając na teren rezydencji, grupa jest świadkami płonącego drzewa duchów, a także rzeszy najeźdźców apostołów na terenie. Gutsowi po raz kolejny pomaga Rycerz Czaszki, który pomaga mu w walce z apostołami, przede wszystkim wspierając Florę. W końcu spotyka ich Zodd i jego kolega apostoł Grunbeld, ten ostatni, który ogłasza się, wraz z innymi najeźdźcami „demonów wojennych”, wojownikiem Band of the Falcon - objawienie, które szokuje Gutsa.

Początkowo radosny z powodu znalezienia prawdopodobnie godnego przeciwnika w Czarnym Szermierzu, Grunbeld jest niezadowolony z osłabionego pokazu siły Gutsa i postanawia go wyeliminować. Z pomocą Schierke, Guts jest w stanie wąsko wycofać się do komnaty skarbów pod duchowym drzewem, gdzie jego towarzysze ubrali jego zranione ciało w Zbroję Berserkera. Dzięki uśmierzającemu bólowi i przytłaczającym zdolnościom zapewnianym przez zbroję, odradzający się Berserker jest w stanie zdecydowanie zdeklasować Grunbelda w bitwie, nawet przeciwko uwolnionej postaci apostoła. Gdy walka trwa, zaczyna tracić panowanie nad swoim ego, zafascynowany ogromnym odorem Zbroi Berserkera w połączeniu z jego wewnętrzną ciemnością. Dopiero po tym, jak Schierke zanurza się w jego podświadomości – gdzie przypomina burzliwemu szermierzowi, kim jest – Guts odzyskuje kontrolę nad swoim ego. Następnie Flora w nowej egzystencjalnej formie powraca, by przeszkodzić Grunbeldowi, torując grupie drogę do ucieczki.

Szum Morza

Po prawie miesiącu, po powolnym rekonwalescencji po kontuzjach odniesionych w poprzednich bitwach, Guts i jego towarzysze zamieszkali w nadmorskiej chacie w drodze na Vritannis. Pewnej nocy Rycerz Czaszek pojawia się przed szermierzem na oświetlonym księżycem brzegu, ostrzegając przed wpływem i kosztami zbieranymi na użytkownikach Zbroi Berserkera, a także informując go o władcy Elfhelm, Monarchie Burzy Kwiatów, który potencjalnie posiada moc naprawy Umysł Casci. Po zniknięciu Rycerza Czaszki grupę spotyka tajemniczy chłopiec, który pojawia się pozornie znikąd i wykazuje szczególne zainteresowanie Gutsem i Cascą.

Podczas snu zostają zaatakowani przez chowańce krokodyli, którymi zdalnie manipulują czarownicy z daleka. Serpico jest w stanie znaleźć i wyeliminować ukrytych czarowników Kushan, ale po tym sukcesie grupa zostaje zaatakowana przez gigantyczną makarę. Guts walczy z bestią, ale zostaje pokonany do tego stopnia, że ​​​​ponownie poddaje się Zbroi Berserkera. Dzięki mocy zbroi Berserker jest w stanie szybko pokonać bestię. Po wyeliminowaniu wszystkich swoich początkowych celów, burzliwy szermierz kieruje wzrok na swoich towarzyszy. Zanim będzie mógł zaatakować, w jego podświadomości pojawia się świetliste ciało dziecka, przypominając mu, że nie są jego wrogami i robiąc miejsce dla Schierke, aby ponownie uwolnił Gutsa spod wpływu zbroi.

Vrittanis

W końcu przybywając do Vritannis, grupa zaczyna szukać statku, który mógłby popłynąć na Skellig, ale bezskutecznie, ponieważ większość statków miasta została zarekwirowana podczas działań wojennych Stolicy Apostolskiej przeciwko Kushan. Chcąc być użyteczną dla swoich towarzyszy, Farnese postanawia ponownie połączyć się z rodziną Vandimion w mieście, która w zamian oferuje pokrycie wszystkich wydatków żeglarskich drużyny w nagrodę za bezpieczny powrót Farnese. Wysyłając Pucka i Ivalerę na rekonesans w rezydencji Vandimionów i dowiadując się o zalotach dżentelmena do Farnese, Guts dochodzi do wniosku, że ma zostać zaręczona, jako zabezpieczenie zdobycia dla nich statku. Zaciekawiony prawdziwym pragnieniem Farnese i nie chcąc stracić głównego opiekuna Casci, Guts stara się uczestniczyć w wojennym balu, aby się z nią spotkać.

Próbując dostać się na bal, grupa napotyka trudności ze względu na silną ochronę na terenie obiektu. Serpico na czas kontaktuje się ze Schierke poprzez przeniesienie myśli, który czeka na nich przy tylnym wejściu na bal. Kiedy przybywają do komnaty kolumnady z tyłu, Serpico, zamiast pomóc im wejść, wymachuje mieczem i angażuje Gutsa w pojedynek - nieufny wobec niezdolności Gutsa do kontrolowania siebie jako Berserkera i wierząc, że Farnese jest bezpieczniejszy z dala od szermierz. Wykorzystując wypełnioną filarami komorę, aby wykorzystać utrudniony ruch Gutsa, Serpico jest początkowo w stanie stawić czoła Gutsowi. Szermierz ostatecznie niszczy wszystkie filary z wyjątkiem jednego w ich bezpośrednim promieniu, po czym pokonuje Serpico spadającymi gruzami pozostałego filaru w zasięgu, w większości łagodząc w ten sposób strach opiekuna, nie uciekając się do używania Zbroi Berserkera.

Guts i inni wchodzą na bal, gdy tygrysie chowańce zaczynają atakować szlachciców z Vritanu i urzędników Stolicy Apostolskiej. Na rozkaz Farnese i Schierke szermierz niechętnie zostaje, by pomóc zabić bestie i uniknąć dalszych ofiar. Następnie pyta Farnese, czy naprawdę pragnie powrotu do arystokracji, na co Farnese żartobliwie stwierdza, że ​​​​po prostu tęskniła i chciała na krótko wrócić do swojego poprzedniego życia. Wkrótce potem chmura mgły apostoła pojawia się przed imprezowiczami, przedstawiając się jako cesarz Ganishka z Kushan i składając formalne wypowiedzenie wojny Sojuszowi Stolicy Apostolskiej. Zdając sobie sprawę, że Vritannis wkrótce spotka konflikt, a po zdobyciu nowego sojusznika w postaci kapitana statku o imieniu Roderick (i, nieumyślnie, w bracie Farnese, Magnifico), Guts i spółka opuszczają piłkę do portu, aby wypłynąć na pokład okrętu wojennego Rodericka.

Ku ich konsternacji, grupa jest świadkiem hordy armii pishacha Kushan po dotarciu do portu. Poprzez przywołanie przez Schierke ducha ognia „boga nieszczęścia”, kontrolowane użycie Zbroi Berserkera przez Gutsa (z pomocą świetlistej jaźni Schierke) i pomoc slifinów Serpico, są w stanie wyeliminować hordę pishacha, a także pokonaj przywódcę Kushan kontrolującego bestie, Paramarishę Sen'an'i Daibę. Rozwścieczony porażką Daiby, Ganishka materializuje się i uderza piorunem swojego podwładnego, a także Gutsa. Po tym, jak Guts zostaje wezwany do przyłączenia się do sprawy apostoła – zaimponował cesarzowi swoją wyjątkową siłą i odpornością – i wyzywająco odrzuca zaproszenie, apostołowie odrodzonej przez Griffitha Band of the Falcon wchodzą do walki w chwili, gdy cesarz przygotowuje się do zadania ostatecznego ciosu szermierz. Kierowani głównie przez Zodda, członkowie zespołu przeprowadzają powietrzny atak na Ganishkę, ale z niewielkim skutkiem, po czym cesarz uderza ich wszystkich z nieba. Uderzony Zodd zostaje wysłany prosto na tratwę Guts, po czym szermierz wynurza się na plecach latającego apostoła. Na szczycie Zodda tworzy niełatwy sojusz z apostołem i jest w stanie przebić się przez eteryczne ciało Ganishki za pomocą Zabójcy Smoków, zmuszając mglistą postać cesarza do rozproszenia się.

Po klęsce Ganiszki wyczerpany szermierz prawie prowokuje Zodda do dalszej konfrontacji, pytając o miejsce pobytu Griffitha - sugerując tym samym jego niechęć do nowego przywódcy apostoła - przed wyjaśnieniem braku zainteresowania ich sprawami. Zodd, decydując się wyrównać rachunki w późniejszym czasie, odchodzi wraz z innymi członkami zespołu apostołów, jako Guts i jego deska Roderick's Seahorse, i wypływa do Elfhelm.

Fantasia Ark

Pływanie po zachodnim morzu

Na pokładzie Seahorse na Morzu Zachodnim Guts i członkowie jego załogi są świadkami nagłej transfiguracji świata i narodzin Fantazji, która powoduje połączenie królestwa fizycznego i astralnego w jedną globalną Szczelinę. Po narodzinach Fantazji, załoga dwukrotnie zostaje zaatakowana przez Bonebearda i jego załogę, ich drugie spotkanie, w którym Seahorse otrzymuje rozległe obrażenia od nowo nieumarłych Piratów Bonebeard i ich „statku widmo”. Załoga cumuje na odległej wyspie w celu naprawy, choć wkrótce zdaje sobie sprawę, że wszyscy mieszkańcy wyspy oprócz jednego, jak Bonebeard i jego załoga, są w rzeczywistości przekształconymi ludzkimi mackami Boga Morza. Kiedy Guts walczy z przedłużeniem morskiego boga morskich ślimaków, przybywa statek widmo Bonebearda i uwalnia swoje własne macki zająca morskiego na szermierza. Zepchnięty do granic wytrzymałości podczas walki, Guts ucieka się do użycia Zbroi Berserkera i unicestwia rój macek, po czym jego wściekłość ponownie zostaje stłumiona przez dziecięce, świetliste ciało z przeszłości.

Guts zdaje sobie sprawę, że ponowne wypłynięcie w żagle bez zabicia Boga Morza spowoduje tylko dalsze komplikacje na morzu, więc postanawia zrobić to samo, a świetliste ja Schierke chroni jego umysł przed wpływem Zbroi Berserkera. Docierając do legowiska boga mórz pod wyspą, Guts przeskakuje nad mackami boga mórz i zsuwa się do jego żołądka. Stamtąd wycina otwór w wyściółce górnej części żołądka boga mórz i jest przenoszony w górę w kierunku serca stworzenia przez uciekające gazy jelitowe.

Rosnąca intensywność grzmiącego bicia serca Boga Mórz, w połączeniu z niekorzystnymi efektami Zbroi Berserkera i roju potworów chroniących serce stworzenia, mocno ciąży na Guts, ostatecznie czyniąc jego pięć zmysłów prawie zerowymi. Gdy Guts leży unieruchomiony, pieśń atakujących Merrows na zewnątrz neguje intensywność bicia serca boga mórz. Dzięki namowom i przewodnictwu świetlistej jaźni Schierke, Guts zbiera siły, by wbić swojego Zabójcę Smoków w serce Boga Mórz, powalając bóstwo. Potem ogarnia go krwawiące serce boga mórz, oddzielając szermierza od świetlistej jaźni Schierke. W ciemności ciała umierającego boga mórz, gdy Guts zaczyna akceptować swoją zbliżającą się śmierć, dziecinne, świetliste ciało ponownie przychodzi mu z pomocą i prowadzi go w kierunku wewnętrznej wyściółki komory serca boga mórz, pozwalając szermierzowi przebić nakłucie aby merry weszły i wyniosły go na powierzchnię. Za ich wysiłki w pokonaniu boga mórz, Merrows proponują eskortowanie załogi Seahorse na Skellig.

Elfhelm

W końcu docierając na wyspę Skellig, Guts i jego grupa napotykają kilka mechanizmów obronnych mających na celu odparcie intruzów, od zniekształcających kamieni po ożywionego wiklinowego człowieka. Pokonując te przeszkody, szybko spotykają czarowników Skellig, w tym arcymaga Gedfringa, który eskortuje ich do swojej posiadłości w Elfhelm. Pragnąc przywrócić umysł Casci, Guts natychmiast prosi o spotkanie z Monarchą Burzy Kwiatów, chociaż Gedfring radzi szermierzowi i jego towarzyszom, aby najpierw odpoczęli i zrelaksowali się po długiej podróży. Następnego dnia są prowadzeni przez Elfhelm przez Gedfringa i asystenta arcymaga, Danana, do pałacu na drzewie ducha Monarchy Burzy Kwiatów, gdzie Danan przemienia się i okazuje się być władczynią Elfhelm.

Danan informuje Gutsa, że ​​​​prawdopodobnie może naprawić cofnięty umysł Casci, używając „Korytarza snów”; jednak prosi tylko Schierke i Farnese o pomoc w zrobieniu tego, wyrażając, że strach Casci przed Gutsem tylko utrudniłby ten proces. W tym celu Guts zostawia Cascę pod opieką młodych czarodziejek, podczas gdy on i reszta drużyny czekają na ceremonię. Po zakończeniu ceremonii i pomyślnym przywróceniu Casca do dawnej postaci, Guts wraca, aby zobaczyć swojego przebudzonego towarzysza. Sam widok szermierza wyzwala wspomnienia Casci o Zaćmieniu, powodując, że krzyczy z przerażenia.

Umiejętności

Perfekcyjnie nauczona walka mieczem

Odkąd skończył sześć lat, Guts władał ogromnymi mieczami, których kulminacją była jego niesamowita siła i mistrzowskie władanie mieczem. Pomimo swojej herkulesowej postury, Guts jest szczególnie zręczny i zwinny w ogniu bitwy, zdolny do unikania i kontrowania nawet najszybszych ataków. Jest pragmatykiem bojowym i wszechstronnym improwizatorem, wykorzystującym każdą dostępną okazję do pokonania opozycji; kilkakrotnie wykorzystywał dzieci do przynęty i odwracania uwagi wrogów, gdy był przytłoczony. Nawet bojownicy znani ze swojego bystrego intelektu bojowego, tacy jak Silat i Serpico, padli ofiarą zdolności adaptacyjnych i bojowego dowcipu Gutsa.

Szczytowe uwarunkowanie ludzkie

Guts walczył na polu bitwy od dziewiątego roku życia i jako taki miał prawie dwie dekady, by udoskonalić się w potężnego wojownika, którym jest. Podczas swoich dni jako najemnik w wojnie stuletniej, zasłynął z samotnego zabicia 100 żołnierzy Tudorów, a nawet zdobył szacunek legendarnego szermierza Nosferatu Zodda za bycie pierwszym człowiekiem od trzech stuleci, który zranił apostoł. Po Zaćmieniu jego siła i refleks drastycznie się poprawiają, osiągając szczyt w nieustannej walce z istotami z innego świata jako jeden napiętnowany. Waleczność Gutsa staje się tak wielka, że ​​może rywalizować z normalnymi postaciami najpotężniejszych apostołów, pozwalając mu walczyć z nimi na równych prawach. Na Wzgórzu Mieczy Guts demonstruje zdolność do walki z uwolnioną formą Zodda, a mecz kończy się remisem po tym, jak Griffith nakazuje odwrót Zodda. Podczas swojej pierwszej okazji oglądania walki Gutsa, Schierke zauważyła, że ​​Guts rzeczywiście posiada nadludzkie zdolności i wysunęła teorię, że wynika to z istnienia w Szczelinie, gdzie umysł może łatwo wpływać na materię.

• Super ludzka kondycja Dzięki mocy Zbroi Berserkera Guts jest w stanie zignorować fizjologiczne i podświadome mechanizmy bezpieczeństwa własnego ciała. W tym stanie jego nadludzka fizyczność jest ogromnie wzmocniona. Podczas walki z Grunbeldem był w stanie dopasować się do ogromnej smoczej postaci uwolnienia apostoła, a nawet złamać korundową skórę Grunbelda, mimo że rozpoczął walkę bardzo osłabiony. Wykorzystując zbroję, Guts zademonstrował również zdolność zarówno do łapania, jak i odrzucania spadającego głównego masztu statku, co, jak zauważył Roderick, wymagałoby dziesiątek ludzi i dźwigu, aby je podnieść.

Wola nie do zdominowania

Guts ma niezłomną wolę, która pozwala mu wytrwać w obliczu pozornie nie do pokonania przeszkód. Jego siła woli jest tak wielka, że ​​beztrosko okaleczał własne ciało w dążeniu do swoich celów i pozwalał sobie na kontuzje w celu tworzenia otworów i wykonywania kontrataków na przeciwnikach. To właśnie jego osobista determinacja popycha go do przodu w obliczu sprzeciwu jako napiętnowany i ma duży wpływ na zachowanie przez niego człowieczeństwa.

Śmiercionośny Bunt

Chociaż większość jego przetrwania opiera się na jego czystej determinacji i sile woli, życie Gutsa było pełne przypadków, w których jego przetrwanie było w dużej mierze przypadkowe. Przez nieokreślony czas zostaje pozostawiony na śmierć pod zwłokami swojej wiszącej matki, ale nadal wydaje zdrowy okrzyk po przypadkowym odkryciu przez Gambino i jego najemników w późniejszym momencie. The Skull Knight zauważa, że ​​Guts „rozpoczął [swoje] życie od śmierci” i jako taki ma talent do ucieczki przed nim. Takie przypadki obejmują między innymi:

• Podczas jednej z operacji najemników Gambino, Guts jest jedynym, który przeżył szarżę wabika, w której wszyscy jego najemnicy zostają zabici salwą strzał.

• Po zestrzeleniu z klifu przez najemników Gambino, przeżywa upadek z wysokości, odpiera atak stada wilków i przypadkowo zostaje wzięty przez inną bandę najemników.

• Podczas brania zakładnika syna szlachcica, sięga po rozpięty kwiat Chitcha, w wyniku czego łucznik za nim nie trafia w plecy najemnika i zamiast tego trafia syna szlachcica.

• W pojedynku z Bazuso jego przetrwanie jest w dużym stopniu uzależnione od pęknięcia topora Bazuso, zanim będzie mógł rozłupać mu głowę.

• W nieokreślonym czasie między wstąpieniem do Band of the Falcon a ponownym pojawieniem się jako kapitan bandy trzy lata później, brał udział w bitwie, w której jako jedyny ocalał pośród niezliczonych poległych żołnierzy, co doprowadziło Griffitha do zachwytu nad jego „ szczęście diabła”.

• Pomimo przepowiedni Zodda o śmierci Gutsa podczas Zaćmienia, walczący nadal walczy z hordami apostołów – nawet po tym, jak prawie wszyscy jego towarzysze zostali wymordowani – i ostatecznie przeżywa ceremonię ofiarną.

Znak Poświęcenia

Znak, który Guts otrzymuje podczas piątego Zaćmienia, odróżnia go od tych, którzy mieszkają wyłącznie w Świecie Fizycznym; jako mieszkaniec Szczeliny, Guts istnieje „poza rozumem [Świata Fizycznego]”, co daje mu „pół kroku” nad większością innych w nurcie przyczynowości. Marka pozwala również Gutsowi wyczuć zbliżanie się niektórych astralnych stworzeń, które zaczynają krwawić i boleć, jeśli w pobliżu znajdują się istoty takie jak inkuby, duchy, apostołowie lub członek Ręki Boga. Zareagował również na Florę i Daibę, a także na wydarzenia takie jak Ceremonia Wcielenia czy nadejście Śiwy.

Ekwipunek

Dragon slayer

Będąc wykonanym z „ostatecznej stali”, Guts używa tego ogromnego miecza, aby z łatwością przecinać ludzi i demony. W połączeniu ze Zbroją Berserkera siła cięcia Zabójcy Smoków znacznie wzrasta. Podczas walki Berserkera z Grunbeldem, Guts jest w stanie rozbić tarczę odbijającą ogień armaty rycerza i korundową skórę uwolnionej postaci apostoła. Ma również zastosowania obronne, wystarczająco szerokie, aby działać jako tarcza przed strzałami i bełtami oraz zdolne do kierowania piorunów w ziemię jako piorunochron. Guts używa go również do łagodzenia ciosów, trzymając miecz na poziomie swojego ciała i pozwalając mu wchłonąć siłę uderzenia.

• Właściwości astralne: Zabójca smoków został zahartowany przez złośliwość niezliczonych nieludzi zabitych podczas podróży Gutsa i jest w stanie skrzywdzić zarówno istoty astralne, jak i fizyczne.

Zbroja Berserkera

Podarowana mu przez Florę, Zbroja Berserkera działa jako ostatnia deska ratunku Czarnego Szermierza przeciwko przytłaczająco potężnym wrogom. Podstawową funkcją zbroi jest umożliwienie Gutsowi przezwyciężenia mechanizmów fizjologicznych, które uniemożliwiają ludzkiemu ciału użycie wystarczającej siły, aby się uszkodzić. Funkcjonalnie zwiększa to jego już i tak ogromne możliwości fizyczne do bezsprzecznie nadludzkiego poziomu. Używając zbroi, Guts staje się zdolny do unicestwiania rojów gigantycznych potworów, a nawet zdecydowanie pokonuje apostołów w ich uwolnionych formach.

Stalowe Ramię

Jest jednym z wynalazków Rickerta, podarowanym mu za polowanie na demony. Był nieoceniony dla szermierza, wielokrotnie ratując go przed niebezpieczeństwem podczas jego podróży. Armata ma bardzo skuteczny promień rażenia, zdolny rozerwać nawet największe potwory i apostołów. Kiedy nie może użyć prawej ręki, Guts zamiast tego używa zębów do pociągnięcia za przewód zapłonowy armaty, często oszukując wrogów, aby uwierzyli, że został pokonany, zanim w nich uderzy. Użył również prędkości wytwarzanej przez odrzut armaty, aby wystrzelić w jeden cel i wykonać odwrotne cięcie w drugim za pomocą Zabójcy Smoków, skutecznie eliminując dwóch wrogów jednym ruchem. Czasami używał również armaty, aby zadać śmiertelne obrażenia wewnętrzne przeciwnikowi już przebitemu przez Zabójcę Smoków, omijając to, co zwykle byłoby zbroją lub skórą zbyt twardą lub grubą, aby skutecznie przebić się armatą.

Kusza

To kolejna broń, którą Guts otrzymuje przed wyruszeniem na wojnę z demonami. Używa kuszy, mocując ją do swojego mechanicznego ramienia i napełniając magazynek bełtami, uwalniając salwę bełtów po przekręceniu korby. Kusza powtarzalna jest szeroko używana aż do zdobycia przez Gutsa Zbroi Berserkera, kiedy to jej użycie jest pozornie odroczone. Jednak czasami używa go przeciwko ludzkim lub humanoidalnym wrogom, o ile nie stawia czoła ich hordzie.

Rzucanie Nożami

Nauczony podstaw rzucania nożem przez Judeau, Guts przez lata nabył z nimi niezwykłą dokładność i precyzję. Ich skuteczność zależy od trafienia punktów witalnych i ma minimalny wpływ na większych wrogów; przeciwko mniejszym celom są dość śmiercionośne. Najczęściej noże są używane do celowania w oczy większych celów lub gdy wymagane są precyzyjne uderzenia.

Miniaturowe Bomby

To późniejszy dodatek do arsenału Gutsa, zaprojektowany dla niego przez Rickerta. Te małe bomby w kształcie miny są niezwykle potężne jak na swój rozmiar, ale w bardzo ograniczonym promieniu, zwykle zabijając cele tylko wtedy, gdy trafione zostaną ważne obszary. W związku z tym są zwykle używane tylko do spowolnienia lub odwrócenia uwagi większych wrogów. Przeciwko takim wrogom, takim jak makara pishacha, używa bomb, aby wycelować w ich oczy w podobny sposób, jak używa swoich noży przeciwko mniejszym stworzeniom. Guts dał Isidro kilka takich bomb.

Aktorzy Głosowi

Japońscy aktorzy głosowi

• Nobutoshi Canna: Berserk (1997 Anime)/Berserk: Millennium Falcon Arc - Flowers of Oblivion Chapter/Berserk: Millennium Falcon Arc - Holy Evil War Chapter
• Hiroaki Iwanaga: Berserk: The Golden Age Arc/Berserk (2016 Anime)/Berserk Musou/Berserk: The Golden Age Arc - Memorial Edition

Dziecko

Japońscy aktorzy głosowe

• Orine Fukushima: Berserk (1997 Anime) (ep 2)
• Tomoko Miura: Berserk (1997 Anime)
• Jun Inoue: Berserk: The Golden Age Arc